● การป้องกันความรุนแรงที่จะเกิดขึ้นโดยผู้ป่วยหรือการตอบสนองต่อความรุนแรงที่ควบคุมไม่ได้ในทันที โดยมีความผิดปกติทางจิตแฝงอยู่ ซึ่งมีความเสี่ยงร้ายแรงต่อความปลอดภัยของผู้ป่วยหรือผู้อื่น
● เฉพาะเมื่อมาตรการทางเลือกที่มีข้อจำกัดน้อยกว่าไม่ได้ผลหรือไม่เหมาะสม และเมื่อความผิดปกติทางพฤติกรรมนำไปสู่อันตรายที่ร้ายแรงและใกล้จะเกิดขึ้นต่อผู้ป่วยหรือผู้อื่น
● มีการระบุว่าการยับยั้งชั่งใจเป็นทางเลือกสุดท้ายเป็นพิเศษ ในระยะเวลาจำกัดและจำเป็นอย่างยิ่ง หลังการประเมินผู้ป่วยและเฉพาะในบริบทของการแยกตัวเท่านั้น
● มาตรการนี้ได้รับการพิสูจน์ทางคลินิกอย่างสมบูรณ์